Bluesy feeling

Vandaag kreeg ik een beetje last van het bluesgevoel: de laatste dag bij mijn huidige baas. Zoals gewoonlijk werd er weer niet naar mij geluisterd. Ik wilde er geen speciaal iets van maken en zeker geen koffie met gebak. Ten eerste omdat ik geen zoetekauw ben, maar zeker niet omdat ik graag op de voorgrond wil treden (hoezo een bassist?). De collega's dachten er duidelijk anders over (bedankt Inge!) en ik werd op een lunch in het personeelsrestaurant getrakteerd.

Om het bluesgevoel goed te kunnen verwerken, kreeg ik een lekkere fles Schots levenswater (resultaat van een gezamenlijk complot van de dames op kantoor om mij uit te horen en aangezien ik nog redelijk natuurlijk blond ben had ik natuurlijk niets in de gaten, ahum.....). Ik ben benieuwd hoe lang ik die fles met rust kan laten. The blues and nothing but the blues.